Андреј долго го чекаше лифтот да стигне до приземјето, а кога конечно влезе во него примети како кон вратата трча една млада девојка.
Му мафташе така задишана да го запре лифтот.
Тој ја пружи раката не дозволувајќи на вратата да се затвори.
„Ви благодарам“ – задишено кажа.
„Овде лифтот долго се чека, којзнае до кога ќе се задржев, а баш се брзав“.
„На кој спрат сте? “галантно праша Андреј, решен да остане џентлмен до крај.
„Гледам дека сте притиснале 7-ми, и мене ќе ми одговара.
Лифтот тргна.
„Знаете, секогаш ми е страв да не се заглавам, затоа обично избегнувам да одам сама. Искрено повеќе одам пешки, ако нема некој друг во лифтот“.
„Нема зошто да се плашите“ – ја храбреше Андреј- “овој лифт се нема заглавено“.
Таа се сврте со грб, загледана во копчињата, одеднаш лифтот затрепери, а потоа и потполно застана.
Го погледна со широко отворени очи.
„Ете,што ви реков, јас сум таков баксуз…“ -му пријде и го фати за рака. „Ве молам…што ќе правиме сега?“
„Не е некој проблем, сигурно постои некој аларм..“ – Тој направи чекор кон таблата, но таа го спречи.
„Дали би ви било непријатно, ако ве замолам да ме прегрнете? Толку сум исплашена“.
Андеј збунето ја прегрна околу рамена.
„Ох, вие сте толку силен, јас незнам што би правела да не сте тука со мене. Може да го знам вашето име? А можеби и би можеле да преминеме на ти, кога веќе се најдовме заедно во ваков страшен момент.“
„Андреј“ тивко одговори,
„Мило ми е, јас сум Ана“ – таа не покажа ни малку намера да се тргне од неговата прегратка. „Што мислиш кога ќе дојдат да не спасат?“
„Навистина незнам, ако не притиснеме копче…“
„А што мислиш за ова копче?“ -таа ја зема неговата рака и ја принесе на своите гради.
Тој се збуни, ваков развој на ситуацијата ни најмалку не очекуваше.
„Ана…“ – прошепоте… „Са?“ мазно одговори, уште повеќе притискајќи ја неговата рака на градите.
„Зарем не си сакал да водиш љубов во лифт? Јас да, и ова е совршена прилика нели? Можат да поминат саати додека не одглават, зошто да не го искористиме тоа време на најдобар можен начин?“
Тој стоеше наслонет на самиот ѕид на лифтот, не можеше да се помрдне, а да не ја одтурне, но и не сакаше.
Ана со своите долги нокти нежно го милуваше неговиот врат…
Ги помрдна рацете кон нејзините гради, и двете потполно ги опфати.
Под тенката ткаенина на нејзината блуза ги почуствува нејзините веќе набрекнати брадавици.
Воздивнуваше и се увиваше од неговите допири.
А потоа нејзинтите усни ги допреа неговите, нејзиниот јазик ја истражуваше неговата влажна внатрешност, а со рака посегна под неговата маица.
Беше прилепена до него, трепереше, нејзините раце го милуваа со многу страст, неговите гради, стомак, грб.
Почуствува дека е тврд како карпа и единствено посака таа страст да не пројде.
Не мислеше веќе на тоа во каква ситуација се најде, сам со згодна девојка заглавен во лифт, и тоа таа отворено го повикува на секс.
Некој да му кажувал дека тоа ќе се случи не би поверувал, би помислил дека такви работи се случуваат само на филм, никако во стварност и никако не нему.
Таа веќе ја соблече блузата и затоа што немаше градник ги изложи своите цицки на неговиот гладен поглед.
Беа совршени, ни преголеми ни премали, нежно бели, со кругчиња темни, стврданти брадавици во средината.
Неговите усни се спуштија и ја опфатија темната брадавица, прво едната па другата, ги бакнуваше наизменично.
Таа воздивнуваше, заплетувајќи ги прстите во неговата коса.
Продолжи да ја милува, а таа се грчеше под неговиот допир..
Една нестрплива рака тргна кон нејзините бутини и почна да ја милува под сукњата.
Нежната кожа меѓу нејзините нозе уште повеќе го возбуди и тој почуствува олеснување кога нејзините раце почнаа да ги откопчуваат копчињата на неговите фармерки.
Го извади неговиот веќе набрекнат кур и нежно го помилува со една рака додека со другата и понатаму шараше по неговиот врат и гради.
Коленото го подигна до неговиот струк, како да пробува да се качи на него.
Со јазик поминуваше по неговите брадавици, и со рака го доведе неговиот врв до најосетливиот дел на себе.
Сеуште имаше гаќички на себе, но тој осети дека веќе се влажни од нејзините сокови и тоа го напали уште повеќе.
Но таа одеднаш се тргна од него, и се потпре со грб на другиот крај на лифтот.
Со раце го прекри лицето.
„Што правиме ние, само што се запознавме а јас те заведов..“
„Не Ана, не е до тебе..“ шепотеше немоќен да го споре возбудувањето.
„Извини, но мене стршно ме палат вакви ситуации“-ја подигна сукњата и ги соблече гаќичките.
Едната нога ја подигна свиена во колено, изложувајќи се на неговиот поглед што повеќе, и колку што можеше во стоечка положба.
„Ме посакуваш ли?“ – праша.
„Се разбира“ -прошепоте, и и пријде.
Таа ја зема неговата рака и ја одведе кон нејзинит венерин брег.
Нежно ја милуваше додека со прст полека продираше во нејзината внатрешност, а она посегна кон него и нежно го фати за тестисите.
Не издржа долго, неговата рака ја подигна нејзината нога.
Воздивна кога осети како се пробива длабоко во нејзината внатрешност, и наскоро веќе не стоеше, тој ја држеше со силата на своето тело во воздух, наслонета со грб на зидот од лифтот додека ритмички продираше во неа.
Со своите цврсти цицки ги допираше неговите градни мускули.
Неговото задоволство беше поголемо од тие допири.
Го љубеше по врат воздивнувајќи.
Почуствува дека е блиску до врвот на задоволството, почна да го убрзува ритамот.
Таа неколку пати го стегна со своите внатрешни мускули, го слушаше како воздивнува, како срцето лудо му чука.
Викна кога осети како неговата топлина се излева во неа, а тој брзо и ја затвори устата со своите усни.
Движењата постепено им успоруваа, па тој конечно сосема се оттргна од неа.
Таа ја спушти раката на своите задишани гради, а потоа нервозно почна да се облекува, не гледајќи во него, а тој веќе се облече и со прсти поминуваше по коса размислувајќи што да каже.
Очигледно очекуваше некоја реакција од него.
„Ана…“ – прошепоте.
„Да?“ – го подигна погледот.
„Јас незнам што да кажам…“
„Па доволно е да кажеш дали бев добра…“
„Секако, секако“
„И дали ќе ме побараш некогаш?“
„Се разбира, само дај ми број “
Таа зачудувачки го погледна.
„Што ќе ти е мој број, побарај ме преку агенција како и до сега. Само побарај да ме дадат мене и јас доаѓам. Знаеш морам да ти признаам нешто. Малку се плашев од средбата со тебе. Останатите девојки кажуваат дека многу бараш, и од ниедна не си бил задоволен. Незнаев јас како ќе поминам, се припремав за оваа средба, дури и научив како да го сопрам лифтот…“
Тој збунето ја гледаше.
„За што зборуваш ти? Каква агенција, кои останати девојки? И зарем ти го сопре лифтот?“
„Секако јас, зарем мислиш дека случајно се заглави баш сега кога тебе тоа ти беше потребно?“
Ана повторно пријде на таблата со копчиња и притисна приземје.
Лифтот тргна без никакви проблеми.
„Јас и понатаму ништо не разбирам“.
Таа го погледна право во очи.
„О не! Тоа е невозможно! Не можам да верувам дека тоа ми се случило! Дали ти си Вражиновски?“
„Не, не сум, тој ми е прв комшија. Зошто?“ – На Андреј и понатаму не му беше јасно.
„Никогаш ова нема да си го опростам“ – се држеше за глава – Услужив погрешен човек, тој никогаш нема да ми поверува. Па Андреј, знаеш твојот комшија..“
Но не стигна да ја доврши реченицата, лифтот застана и вратата се отвори, а пред неа стоеше Вражиновски.
„Ана?“ – ја праша „Извинете, малку закаснив, се надевам немаше проблем?“ – го погледна Андреј, кој штотуку излегуваше од лифтот со насмевка преку целото лице.
