Да бевме само тела, мојата желба за тебе ќе беше привремена.
Тоа би се потрошило во тој краток период од животот направен од љубопитност, новина… откритие,
за потоа да остави простор за ново тело, за нова „авантура“.
Да бевме само тела, по толку долго време немаше повторно да се разгори желбата да ни припаѓаат,
она што не тера да кажеме: „Ајде да водиме љубов“ без прашалник…
како да беше секогаш прв пат.
Вистината е дека заедно откривме дека има нешто што „исто така“ има врска со сексот (и страста и желбата…), но тоа започнува од многу помоќна привлечност: онаа на главата и „душата“. .
Така, можеби, ми доаѓа да водам љубов со тебе додека „сами“ разговараме… или кога ги слушам твоите мисли или кога ме восхитуваш со твоето расудување или кога се смееме заедно или …
И знам дека е исто и за тебе.
Затоа што ти читам од лицето кога ме сакаш не поради моето тело, туку поради тоа што СУМ.
за тоа што мислам,
за моќниот и неизмерен пламен што ги разгорува желбите да … „во тебе“ … „во мене“.
Работи за „ова“ меѓу нас.
Тоа трае за „ова“… надвор од секое предвидување дека сме губитници на стартната линија.
Водењето љубов како ова е лудо кул.
И се надевам дека никогаш нема да исчезне.
Навистина се надевам дека е така.
