Влегов в соба.
Симо лежеше и слушаше тивка музика.
Легнав до него.
Тоа беше љубов.
Оваа година и поради мојата љубов со Симо станав посилна, посигурна во себеси, свесна за тоа што го имам, а мојата цел беше појасна.
Точно знаев што сакам и поради тоа вредеше да истраам дури и кога ми беше најтешко.
Љубовта е посилна од нас, не бира возраст, вера и нација.
Едноставно, се заљубуваш.
Тоа е нешто многу посилно од мене, па и од секого, од сè, навистина, ни јас ни никој друг не може да оди против своите чувства.
Симо се заврти кон мене и страсно почна да ме бакнува.
Ме погледна со тие негови очи на срна и ме привлече кон него.
Длабоко воздивна и почна уште пострасно да ми ги бакнува усните.
Веднаш се „навлажнив“, се тресев и ја губев сопствената контрола.
Почна да ме соблекува брзо и ми ја стави раката над мојот препони, ширејќи ми ги нозете.
Ми ги соблече гаќичките, единственото нешто што уште го носев.
Симо клекна и лесно го допре мојот клиторис со врвот на неговиот јазик.
Воздивнав и ги затворив очите.
Јазикот влезе во мојата влажна „внатрешност“ која гореше. Извикав од задоволство и станав конфузна.
Срцето ми чукаше силно и полека се смирив, клекнав пред него и му ги милував препоните и му ги откопчував пантолоните.
Прво, му ја лижев „главата“, а потоа и целиот „орган“.
Потоа, му ги лижев „топчињата“ и му ја милував „главата“ со прстите.
Симо почна да се тресе и да воздивнува.
Ми ја крена едната нога на неговото рамо, а другата ми ја остави на креветот.
Можев да почувствувам дека „влегува“ во мене, дека ме исполнува и беше прекрасно.
Ги искривуваше колковите неколкупати, а потоа, го „вадеше“ и силно го „враќаше“.
Ритамот сè повеќе го зголемуваше и по некое време, целата ме исполни со сперма.
Ја изгасна и својата и мојата жед.
Прегрнати заедно се истуширавме и со врели бакнежи излеговме од тоалетот.
Се облековме.
Слеговме долу.
Келнерите и готвачот беа многу љубезни.
Нè седнаа на маса под сенка.
Рекоа дека за многу брзо ќе биде ручекот, но ние им кажавме дека ги чекаме останатите за да ручаме заедно.
Една комби стигна.
Од него излезе плав висок човек и кога го виде Симо почна да вика: „Еве го Сем!“
Тој радосно ни се приближи, нè поздрави и седна со нас.
