Што е Перверзија и зошто боли?
Во психијатријата, концептот на перверзија се фокусира на таканаречените сексуални „отстапувања“.
Во психоанализата, она што го дефинира перверзниот не е сексуалното однесување, туку држењето пред законот во неговите различни изрази.
Многу се зборува за перверзијата денес, но вистинското значење на овој концепт не е секогаш целосно разбрано.
Некогаш тоа се зема како синоним за сексуална изопаченост, друг пат етикетата на перверзност се става на она што се истакнува како сурово и нечовечко.
Вистината е дека перверзијата има најмалку три значења.
Една од нив е онаа што ја додели психијатријата, наука што го употреби овој термин за прв пат.
Другиот е оној што го дава психоанализата, а кој е многу различен од претходниот.
Конечно, тука е популарното значење, на кое се осврнавме во првиот пасус.
Во психијатријата, како и во народниот јазик, перверзијата има пејоративна конотација.
Тоа укажува на лудо отстапување.
Во психоанализата, од друга страна, таа го нема ова ПЕРВЕЗНО значење.
Особено Жак Лакан му пристапи НА ПЕРВЕЗНОТО како на несвесна структура.
Да речеме, најпрво, дека зборот перверзија доаѓа од латинските корени „per“ (преку) и „versio“ (дејство и ефект на вртење).
Оттука се роди терминот pervertĕre.
Ова значи „превртете, превртено или свртете, свртено“.
Ајде да навлеземе малку подлабоко во овој Концепт.
Перверзија во психијатријата:
Токму во психијатриското поле првично се појави концептот на перверзија.
Тоа беше строго поврзано со сексуалноста.
Под овој термин беа групирани сите оние однесувања кои не се совпаѓаа со она што се сметаше за „нормално“ во сексуалната сфера.
На овој начин беше направен попис на она што може да се класифицира како перверзно.
Општо земено, овој каталог ги вклучува следниве основни однесувања:
Садизам.
Треба да доминирате, нанесувајќи му болка на партнерот за време на сексуалниот однос.
Мазохизам.
Потребата да се поднесе и доживее физичко страдање за време на сексуалниот однос.
Парафилија.
е поврзана со доживување на задоволство кога другиот не е свесен за сексуалниот чин.
Овде се лоцирани практики како педофилија и некрофилија.
Зоофилија.
Склоност кон доживување задоволство во сексот со Животни.
Фетишизам.
Доживување на сексуално задоволство само ако е врзано за одредени предмети, како што се перики, долна облека, чевли, измет (копрофилија) итн.
Воајеризам.
Чувство на задоволство гледајќи како другите имаат секс.
Егзибиционизам.
Доживување на сексуално задоволство од тоа да бидеме видени од другите.
Поточно кажано, сексот е биолошки и неговата функција е да се размножуваме.
Значи се сексаме само кога се размножуваме.
Така функционира во животинскиот свет.
Тргнувајќи од оваа рефлексија, Зигмунд Фројд тврди дека целата човечка сексуалност е перверзна, доколку се спроведува без временски ограничувања и оди подалеку од размножувањето.
На овој начин тој воспоставува прекин со психијатријата.
За Фројд, перверзната работа беше во не-прифаќањето на Вината.
Во принцип, анатомскиот недостаток.
Перверзниот во принцип не прифаќа дека има група луѓе кои немаат фалус (жени).
Поради оваа причина тој недостаток го заменува со воведување фетиши, кои би биле симболична претстава на фалусот кој не постои.
Жак Лакан го прошири овој концепт.
Тој посочи дека перверзијата не трпи недостаток, не само анатомски, туку недостаток во апсолутна смисла.
Потребна е комплетност, совршенство, се што не подразбира недостаток.
Затоа перверзното се протега на Општествениот, Политичкиот и Институционалниот живот.
Од гледна точка на психоанализата, перврзниот не се потиснува себеси и тоа е неговата разлика од невротичното.
Наметнува свој закон, така да се каже.
Невротичниот, од друга страна, се потиснува себеси дури и ако подоцна тоа го негира.
Би сакал да бидам како ПЕРВЕРЗНИОТ, кој прави што сака и не трпи за тоа.
Една од ИКОНИТЕ на перверзијата е Маркизот де Сад.
Лаканската психоанализа инсистира дека перверзијата е дефинитивна во таа егзистенцијална поза на „да се биде закон“.
Има една крајно навредлива фраза која, сепак, совршено ја дефинира логиката на Перверзниот:
„Законите, како и Жените, се направени за да ги прекршат“.
Ставот пред законот и неговата усогласеност е она што претставува перверзија или не.
Затоа зборуваме за перверзија во Политичката, Социјалната и Институционалната сфера.
Перверзна Личност, Општество, Семејство или Институција е таа што престапува, ЗНАЧИ ТАА ШТО ПРАВИ ПРЕСТАП.
Тие „превртуваат“ Природни, Логички, Културни или Правни Закони.
Тоа го прават од непознати причини, а не со одредена цел како таква…
