Писмо од таткото до синот ….
“Ако еден ден ме гледаш како” старец “… ако се извалкам кога јадам и не можам да се облечам … биди трпелив.
Сети се колку време ми требаше да те научам за нив …
Ако кога зборувам со тебе ги повторувам истите работи, не ме прекинувај, слушај ме.
Кога бевте мали секој ден, ќе ви ја читав истата бајка додека не заспиете.
Кога не сакам да се перам, не ме карај и не прави да се срамам …
Сети се кога трчав зад тебе и можеше да најдеш изговори кога не сакаше да се измиеш.
Кога ќе го видите моето незнаење во новите технологии, дајте ми време и не гледајте ме иронично, имав цело трпение да ве научам на азбуката.
Кога понекогаш не можам да се сетам или ќе ја изгубам конотацијата на зборовите, дај ми време да се сетам и ако не успеам не се лути …
Најважно не е она што го кажувам, туку потребата што треба да бидам со тебе и блиску до тебе и слушај ме.
Кога моите нозе се уморни и не ми дозволуваат да одам, немој да ме третираш како да сум „товар“, дојди кај мене со твоите силни раце, како што правев јас кога вие бевте мали и ги правевте своите први чекори.
Кога велам дека би сакал да „умрам“ … не лути се, еден ден ќе разбереш што е тоа што ме тера да го кажам.
Обидете се да разберете дека на моја возраст не живеете, вие преживувате.
Еден ден ќе откриете дека и покрај моите грешки отсекогаш сум го сакал најдоброто за вас, за да ви го отворам патот.
Помогни ми да одам, помогни ми да ги завршам деновите со љубов и трпение;
Те сакам мое дете … ”
Превземен текст од Профил од Linkedin
