Маж и жена се одлучиле да одат на одмор на езеро познато како рај за риболовците.
Мажот бил мераклија за ловење риба посебно во раните зора, a жената сакала да седи во мир и да чита книги.
Едно утро, после неколку часа риболов, мажот се вратил во куќичката и решил да дремне, а жената тогаш се решила да се прошета со чамче по езерото иако сама баш и не се снаоѓала добро.
Го запалила моторот и го одвела чамецот на едно осамено место, го фрлила сидрото и продолжила во тишина да ужива во својата книга.
По некое време се појавил риболовниот инспектор со својот чамец и се доближил до чамецот на жената:
– Добро утро госпоѓо. Што правите?
– Читам книга – одговорила таа (и во себе си помислила „зарем не е очигледно?!“)
– Се наоѓате на делот од езерото кој е забранет за спортски риболов, ја информирал инспекторот.
– Жал ми е господине, но јас не ловам риби. Јас само седам и читам книга.
– Да, но во чамецот го имате целиот прибор кој е потребен за ловење и ако се прашувам јас, вие можете да почнете да ловите риба во секој момент. Ќе морам да ве однесам до станица и да поднесам пријава против вас, рекол инспекторот.
– Ако вие го направите тоа, тогаш знајте дека и јас ќе поднесам пријава против вас, но, за силување – му одговорила жената.
– Но, јас не ве ни допрев!? – рекол инспекторот.
– Да, но вие го имате целиот потребен прибор и ако се прашувам јас би можеле да почнете да ме силувате во секој момент..
– До видување госпоѓо и уживајте во овој убав ден!
Наравоучение: Не се расправај со жена која чита. Многу е веројатно дека таа умее и да мисли.
АВТОР НА ТЕКСТОТ: “Есен во мене“
