Те замислувам додека замислено шеташ низ тесните улички на стариот град…
Повторно откривање на местата каде што се запознавме и се сакавме.
Сигурен сум дека гледаш во аголот каде што се засолнивме од дождот …додека веќе бевме мокри од желба да водиме љубов.
Потоа … вртиш на аголот и ја наоѓаш вратата од таа куќа во која поминавме часови бакнувајќи се и допирајќи се како нашата приказна да треба веднаш да заврши.
Одиш и се приближуваш, но остануваш оддалечена…дури и да знам дека би сакала да дојдеш кај мене и да ме проголташ со голема љубов.
Те замислив како ѕвониш и чекаш на вратата од мојата куќа повторно да се отвори…но реалноста овој пат повторно победи,
а ѕвончето молчи… Јас останав сам со СПОМЕНИТЕ НА ТВОЈАТА ЉУБОВ.
552 Прегледи